سرور نیمه اختصاصی (VDS) چیست و به درد چه وب‌سایت‌هایی می‌خورد؟

نام این سرویس گویای همه‌چیز است! سرور نیمه اختصاصی، نوعی سرویس میزبانی است که اغلب خصوصیات سرورهای اختصاصی را دارد، اما کاملاً هم اختصاصی نیست!

به‌طرز جالبی، با ترکیبی از هاست اشتراکی و سرور اختصاصی طرفیم که شباهت‌های زیادی با سرور مجازی (VPS) دارد. با اینکه شاید پیچیده به نظر برسد، اما اصلاً این طور نیست.

اگر در ادامۀ این مقاله همراه ما باشید، با تمام جوانب این نوع سرویس‌ها آشنا می‌شوید. اگر موافق باشید، اول تعریفی برای آن ارائه کنیم و بعد سراغ ادامۀ مقاله برویم.

سرور فروشگاهی لیمو 🍋

سرور فروشگاهی مدیریت‌شده، یک راه‌حل اختصاصی برای فروشگاه‌های اینترنتی متوسط تا بزرگ است. با این سرویس، سرعت و امنیت بی‌مثالی را تجربه کنید.

شروع قیمت از
۱,۴۹۰ هزار تومان

خرید سرور فروشگاهی

سرور نیمه اختصاصی چیست؟

سرور نیمه اختصاصی که به آن VDS هم می‌گویند، شباهت زیادی با VPS دارد. درست مثل سرورهای مجازی، سرور نیمه اختصاصی هم از ترکیب ویژگی‌های هاست اشتراکی و سرور اختصاصی به دست می‌آید.

برای کسب اطلاعات بیشتر راجع‌به هاست اشتراکی و سرور مجازی، می‌توانید از مقالات زیر استفاده کنید:

• سرور مجازی چیست؟ آشنایی با کاربردهای VPS
• هاست اشتراکی چیست و به درد چه سایت‌هایی نمی‌خورد؟

برگردیم سراغ بحث خودمان. اگر برایتان سؤال شده که VDS مخفف چیست، باید بگوییم: Virtual Dedicated Server. ساختار آن هم تا حد زیادی شبیه ساختار VPS است.

این سرورها با کمک ابزارهای مجازی‌سازی که روی یک سرور اختصاصی نصب هستند، ساخته می‌شوند. در مقالۀ بررسی VPS، مفصل چیستی ابزارهای مجازی‌سازی یا Virtualization را زیر ذره‌بین برده‌ایم و اگر دنبال پاسخ کامل می‌گردید، مجدداً پیشنهاد می‌کنیم آن مقاله را بخوانید.

به‌طور کلی، با کمک چنین ابزارهایی، منابع سرور مادر بین چندین سرور کوچک (همان VDS) که روی سرور اختصاصی مورد بحث ما قرار گرفته‌اند، تقسیم می‌شوند؛ پس از آن، این بخش‌های کوچک یا VDSها، در اختیار مشتری‌ها قرار می‌گیرند.

بسته به مقدار منابعی که هر VDS به دست می‌آورد، می‌توان از آن‌ها برای میزبانی سایت‌هایی که ترافیک در حد متوسط دارند، بهترین استفاده را کرد. به‌طور مشخص، آن دسته از سایت‌هایی که دیگر با هاست اشتراکی کارشان راه نمی‌افتد، اما هنوز آنقدر رشد نکرده‌اند که به سرور اختصاصی نیاز داشته باشند.

لازم است به یک نکتۀ دیگر دربارۀ سرور نیمه اختصاصی هم اشاره کنیم؛ آن هم اینکه قیمتشان در مقایسه با هاست‌های اشتراکی، گران‌تر خواهد بود.

بنابراین، VDS یا سروری که نیمه اختصاصی است، فضایی کاملاً ایزوله را در قالب یک سرور مجازی، به مشتریان ارائه می‌کند.

برخلاف هاست اشتراکی که چندین وب‌سایت را داخل یک سرور فیزیکی می‌چپاند، تکنولوژی مجازی‌سازی VDSها را می‌سازد که فضاهایی مجازی، همراه با امکان پیکربندی و تنظیم مطابق نیازهای هر مشتری هستند.

برای نمونه، سرور فروشگاهی لیموهاست، یک نمونه سرور نیمه اختصاصی است.

در نتیجه، سرور نیمه اختصاصی راهکاری است که انعطاف‌پذیری و کنترل بیشتر را برای دارندگان آن فراهم می‌کند. قابلیت‌های بیشتر از هاست اشتراکی با هزینه‌ای بسیار کمتر از یک سرور اختصاصی!

تا اینجا، به نظر می‌رسد VDS عیناً همان VPS باشد؛ ولی این‌طور نیست! صبوری کنید که در ادامۀ مقاله، به تفاوت‌های این دو هم می‌پردازیم.

منتهی حالا که فهمیدید VDS چیست، خوب است با مفهوم سرور اختصاصی هم آشنا شوید.

سرور اختصاصی چیست؟

حتماً می‌دانید سرور چیست. همان اَبَرکامپیوترهای قدرتمندی که خیلی بیشتر از کامپیوترهای شخصی توان دارند و دائماً روشن هستند. این را گوشۀ ذهن داشته باشید و بیایید ببینیم سرور اختصاصی چیست.

سرور اختصاصی یا Dedicated Server، نوعی از انواع سرویس‌های میزبانی است که در آن، تمام یک سرور فیزیکی با همۀ منابعش، در اختیار یک کاربر یا کسب‌وکار قرار می‌گیرد.

در واقع، با کامپیوترهای بسیار قدرتمندی طرفیم که در دیتاسنترها قرار گرفته‌اند. عملاً مثل این می‌ماند که کسب‌وکاری یک سرور کامل را در اختیار داشته باشد؛ منتهی به‌جای نگهداری از آن در محیط انتخابی خود، در فضایی ایمن و حرفه‌ای به‌نام دیتاسنتر از آن نگهداری شود. فضایی که از هر نظر مطمئن است و اتصال قوی و پایدار اینترنت را فراهم می‌کند.

برخلاف انواع دیگر هاست‌ها که در آن‌ها منابع بین کاربران مختلف تقسیم می‌شود (مثلاً هاست اشتراکی، VPS و VDS)، با تهیۀ سرور اختصاصی، کنترل کاملی روی محیط سرور خواهید داشت و می‌توانید آن را مطابق نیازهایی که دارید پیکربندی کنید. ضمن اینکه تمام منابع مثل RAM و MEMORY هم در اختیار شما خواهند بود.

معمولاً، سایت‌هایی که ترافیک خیلی بالایی را تجربه می‌کنند، سراغ این نوع سرویس میزبانی می‌روند؛ همچنین، اگر به هر دلیلی نیازمند کنترل کامل روی محیط سرور هستید، سرور اختصاصی، بهترین انتخابی است که می‌توانید داشته باشید.

با توجه با اینکه تمام منابع به شما اختصاص دارد، طبیعی است که شاهد عملکرد خیلی بهتری خواهید بود. می‌توانید سازوکارهای امنیتی دلخواه خود را پیاده کنید تا امنیت هم بالا برود؛ منتهی باید بدانید که این نوع هاست‌ها، قیمت خیلی بالاتری از انواع دیگر سرویس‌های میزبانی دارند.

به‌علاوه، برای اینکه بتوانید از امکانات سرور اختصاصی به بهترین شکل ممکن بهره ببرید، یا خودتان یا تیمتان، باید از دانش فنی کافی برخوردار باشید.

طبیعتاً واکاوی مفصل چنین سرویسی، نیازمند خطوط خیلی بیشتری از نوشته‌ها است. قبلاً در مقاله‌ای جداگانه، تمام جوانب آن را زیر ذره‌بین برده‌ایم که می‌توانید با خواندن آن، اطلاعات کاملی از سرور اختصاصی به دست آورید. عنوان این مقاله “سرور اختصاصی چیست؟ (+ مزایا، معایب و ویژگی‌ها)” است.

حالا هم می‌دانید سرور اختصاصی چیست، هم با کلیت سرور نیمه اختصاصی آشنا شده‌اید. اگر موافق باشید، این دو را روی ترازوی مقایسه ببریم.

مقایسه سرور اختصاصی و سرور نیمه اختصاصی

احتمالاً تا همینجای مقاله، متوجه تفاوت‌های بین سرور اختصاصی و VDS شده باشید؛ ولی بهتر دانستیم که در بخشی جداگانه، بیشتر به این موضوع بپردازیم.

این مقایسه را باید از جهات مختلف پیش ببریم و ببینیم این دو، از مناظر مختلف، چه تفاوت‌ها و چه شباهت‌هایی با هم دارند.

اجازه دهید اول تمام این مقایسه را در قالب یک جدول هم تقدیم‌تان کنیم.

اولین و احتمالاً چشمگیرترین تفاوت، مربوط به چگونگی اختصاص منابع است. کاربران سرور اختصاصی، تمام منابع و توان سرور را در اختیار خواهند داشت. پهنای باند، RAM، فضای ذخیره‌سازی، CPU و…، همگی در اختیار همان کاربر یا کسب‌وکاری هستند که هزینۀ تهیۀ سرور اختصاصی را پرداخت کرده است.

ولی همان‌طور که بالاتر گفتیم، کاربر VDS تنها بخشی از منابع را در اختیار خواهد داشت. بخشی از منابع که مختص آن فضا در نظر گرفته شده‌اند؛ به بیان بهتر، کل منابع بین کاربران VDSهای ساخته‌شده روی سرور اختصاصی، تقسیم می‌شوند.

از منظر عملکرد، سرور اختصاصی بین تمام سرویس‌های میزبانی سرآمد است؛ طبیعتاً وقتی تمام منابع به یک سایت اختصاص داده می‌شوند، ارائۀ بهترین سرعت و عملکرد از جانب آن سایت، اصلاً عجیب و دور از انتظار نخواهد بود. البته اجازه دهید یادآور شویم که دستیابی به این مهم، در صورت پیکربندی درست سرور، مطابق با نیازهای سایت محقق می‌شود. فرایندی که گفتیم نیازمند برخورداری از دانش فنی کافی است.

در طرف دیگر ترازوی مقایسه، وقتی نگاهی موشکافانه به سرور نیمه اختصاصی می‌اندازیم، باید بگوییم با اینکه عملکرد در حد سرور اختصاصی خارق‌العاده نیست، اما همچنان قابل قبول نشان می‌دهد. عملکردی که گفتیم مناسب سایت‌های با ترافیک متوسط است.

وقتی صحبت از کنترل روی محیط سرور باشد، باز هم سرور اختصاصی، با دسترسی کامل root یا دسترسی ادمین، برندۀ مقایسه خواهد بود. امکان نصب سیستم‌عامل دلخواه، نرم‌افزارهای مورد نیاز و البته کانفیگ سرور، دقیقاً مطابق خواسته‌هایتان، وجود دارد.

در سرور نیمه اختصاصی هم سطح بالایی از کنترل روی محیط سرور را تجربه خواهید کرد. درحالی‌که همچنان می‌توانید سیستم‌عامل و نرم‌افزارهای مد نظر خود را نصب کنید، احتمالاً امکان برخی سفارشی‌سازی‌ها را به‌خاطر محدودیت‌های اعمال‌شده توسط ابزار مجازی‌سازی، نخواهید داشت. ضمن اینکه معمولاً خبری از دسترسی به root سرور هم نیست.

از دیدگاه امنیتی، با توجه به اینکه در سرور اختصاصی، همه‌چیز در اختیارتان قرار می‌گیرد و می‌توانید انواع سازوکارها را پیاده کنید، وضعیت ایمنی هم می‌تواند بسیار خوب باشد. البته اگر کارتان را بلد باشید و اقدامات لازم برای تأمین امنیت حداکثری را به‌خوبی انجام دهید.

VDS هم با توجه به ایزوله‌ بودن، امنیت قابل قبولی را ارائه می‌کند. علاوه‌بر اینکه خودتان می‌توانید راهکارهای امنیتی دلخواه را به کار بگیرید، اقداماتی که از طرف هاستینگ انجام می‌گیرند هم می‌توانند نقشی پررنگ در تأمین امنیت ایفا کنند.

در رابطه با مقیاس‌پذیری و افزایش منابع، هر دو گزینه با محدودیت‌هایی روبه‌رو هستند. در سرورهای فیزیکی، افزایش منابع یعنی تعویض سخت‌افزارها به‌صورت دستی که هزینه‌بردار و زمان‌بر است. ضمن اینکه ممکن است همیشه هم امکان ارتقاء وجود نداشته باشد!

در سرورهای نیمه اختصاصی، کار راحت‌تر پیش می‌رود؛ ولی اگر قرار باشد VDS را با پسرعمویش، یعنی VPS مقایسه کنیم، باید بگوییم از منظر مقیاس‌پذیری، سرور نیمه‌ اختصاصی به‌اندازۀ سرور مجازی منعطف نشان نمی‌دهد؛ چون ممکن است منابع بیشتری در سرور اختصاصی وجود نداشته باشد که برای دریافت آن‌ها به هاستینگ درخواست بدهید!

تا اینجا، در بیشتر جنبه‌های مقایسه، سرور اختصاصی برتر از VDS نشان داده است؛ پس چرا اصلاً باید به تهیۀ سرور نیمه اختصاصی فکر کرد؟! آن هم وقتی سرور اختصاصی از هر جهتی بهتر از آن عمل می‌کند.

جنبۀ آخری که قرار است زیر ذره‌بین ببریم، پاسخ پرسش بالا را می‌دهد.

از منظر هزینه‌ها، همان‌طور که بالاتر هم گفتیم، سرور اختصاصی نه‌تنها از VDS، بلکه از همۀ انواع هاستینگ‌ها گران‌تر است. با اینکه VDS هم در مقایسه با باقی سرویس‌های میزبانی خیلی خوش‌قیمت نیست، اما قطعاً هزینۀ کمتری از Dedicated Server روی دستتان می‌گذارد.

به همین خاطر، آن دسته از افراد و کسب‌وکارها که نه نیازی به همۀ منابع یک سرور دارند و نه از پس تأمین هزینه‌های سرور اختصاصی برمی‌آیند، VDS را انتخاب بهتری می‌بینند و سراغ آن می‌روند.

علاوه‌بر مقولۀ قیمت، بلد بودن رسیدگی به سرور و اهمیت برخورداری از دانش فنی را هم فراموش نکنید. چند بار گفتیم و باز هم می‌گوییم که برای بهره‌وری حداکثری از یک سرور اختصاصی، باید بتوانید آن را دقیقاً مطابق نیازهای سایتتان تنظیم کنید و این کار هرکسی نیست!

حالا تقریباً تمام اطلاعات لازم دربارۀ سرور نیمه اختصاصی را همراه با مزایا و معایبی که دارد، به دست آورده‌اید. وقتش رسیده به پرسشی پاسخ دهیم که به احتمال خیلی زیاد، از بخش‌های ابتدایی مقاله ذهنتان را درگیر کرده است!

تفاوت VDS و VPS چیست؟

اگر با VPS آشنا باشید، بعد از خواندن مقاله تا به اینجا، فهمیده‌اید که این دو از جهات بسیاری به هم شباهت دارند. بالاتر هم به این مسئله اشاره کردیم. فارغ از تمام این شباهت‌ها، اصلی‌ترین تفاوت vds و vps، در رابطه با نحوۀ تخصیص منابع است.

با تهیۀ سرور نیمه اختصاصی، مقدار ثابتی از منابع را در اختیار خواهید داشت. صحبت از منابعی مثل RAM، فضای ذخیره‌سازی، CPU و امثالهم است. این سرورها کاملاً مستقل عمل می‌کنند؛ یعنی تحت هیچ شرایطی، عملکرد سایتتان تحت تأثیر اقدامات باقی VDSهای حاضر روی سرور اختصاصی، قرار نمی‌گیرد.

شاید اینجا کمی گیج شوید! مگر VPS هم این‌طور نیست که به عمکلرد باقی همسایه‌ها توجه ندارد؟!

راستش را بخواهید، وقتی سرور مجازی را با هاست اشتراکی مقایسه می‌کنیم، پر واضح است که تأثیرپذیری از اقدامات باقی VPSها روی همان سرور، بسیار کمتر است؛ درحالی‌که هاست‌های اشتراکی، می‌توانند کاملاً تحت تأثیر باقی سایت‌های میزبانی‌شده روی همان سرور قرار بگیرند.

اما وقتی طرف مقابل مقایسه VDS باشد، می‌بینیم سرورهای نیمه‌ اختصاصی در این رابطه، عملکرد خیلی مطلوب‌تری را از خود نشان می‌دهند. به بیانی دیگر، VDSها ایزوله‌تر از VPSها هستند و اثرپذیری از عملکرد دیگر همسایه‌ها را به حداقلی‌ترین حالت ممکن می‌رسانند.

دلیل جالبی هم پشت این موضوع وجود دارد.

ساختار VPS طوری است که فرض گرفته می‌شود کاربران از تمام منابعی که در اختیارشان قرار دارد، به‌صورت هم‌زمان استفاده نمی‌کنند! اما اگر این پیش‌فرض نقض شود، یعنی تمام VPSهای قرارگرفته روی یک سرور به‌صورت هم‌زمان تمام منابع را به کار بگیرند، سایت‌هایی که روی VPSها میزبانی می‌شوند، با کندی سراعت مواجه خواهند شد.

علاوه‌بر این‌ها، سرور نیمه اختصاصی از هسته‌های پردازشگر سرور اختصاصی هم برخوردار است. آن دسته از افراد و کسب‌وکارها که به منابع اختصاصی نیاز دارند و نمی‌خواهند هزینۀ تهیۀ Dedicated Server را بپردازند، برخورداری از چنین مزیتی را بسیار مطلوب می‌دانند.

به‌طور کلی، اگر دنبال سرویس میزبانی‌ای هستید که امکاناتی بیشتر از امکانات یک VPS معمولی را با خصوصیات مشابه ارائه کند، VDS آن چیزی است که دنبالش می‌گردید.

اما این‌طور نیست که VDS از هر جهت بهتر باشد! سرورهای مجازی که معمولاً در قالب یک هاست لینوکس خام ارائه می‌شوند، برای آن‌هایی که نیازمند دسترسی به خط فرمان هستند و می‌خواهند کنترل بیشتری روی محیط سرور خود داشته باشند، گزینۀ بهتری به حساب می‌آیند.

در بخش قبلی که سرور نیمه اختصاصی را با سرور اختصاصی مقایسه می‌کردیم، گفتیم که VDSها کنترل روی محیط سرور را در سطح بالایی فراهم می‌کنند، منتهی با برخی محدودیت‌ها؛ VPSها همان معدود محدودیت‌ها را هم ندارند!
در نتیجه، آن‌هایی که سراغ تهیۀ VPS می‌روند، خیالشان راحت است که می‌توانند سرویس میزبانی خود را دقیقاً مطابق نیازهای اپلیکیشن یا سایت خود پیکربندی و آماده کنند.

ضمناً، از منظر قیمتی، باید بدانید معمولاً VPS ارزان‌تر از VDS عرضه می‌شود. در رابطه با مقیاس‌پذیری هم گفتیم که افزایش منابع در سرورهای مجازی (VPS) ساده‌تر و راحت‌تر از  سرورهای نیمه اختصاصی (VDS) انجام می‌گیرد.

کم‌کم به آخر مقاله می‌رسیم. پاسخ یک پرسش دیگر را هم بدهیم و برویم سراغ جمع‌بندی.

سرور نیمه اختصاصی برای چه کسب‌وکارهایی مناسب است؟

محبوبیت VDSها بین کسب‌وکارهای کوچک و متوسط، به‌‌سرعت در حال افزایش است. به‌طور مشخص، آن‌هایی که دوست دارند از مزایا و توانمندی یک سرور اختصاصی برخوردار شوند، اما از هزینه‌های گزاف آن گریزان هستند.

تا همینجا، مستقیم و غیرمستقیم، عمدۀ مزیت‌های سرور نیمه اختصاصی را واکاوی کردیم؛ ولی بد نیست اگر دوباره، نگاهی گذرا به آن‌ها بیندازیم:

• مقرون‌به‌صرفه‌ بودن: با تهیۀ VDS، می‌توانید از بیشتر مزایای سرور اختصاصی، با هزینۀ بسیار کمتری برخوردار شوید.
• انعطاف‌پذیری: اگر قرار بر مقایسه با سرور اختصاصی باشد، می‌بینیم که کاهش و افزایش منابع در صورت لزوم، در سرور نیمه اختصاصی خیلی راحت‌تر انجام می‌شود.
• عملکرد قابل قبول: اگر سایت یا اپلیکیشن سنگینی دارید، VDS تا حد زیادی خیالتان را از بابت عملکرد بهینۀ آن راحت می‌کند.
• قابل اطمینان بودن: هر VDS ساخته‌شده روی یک سرور اختصاصی، منابع متخص خودش را دارد و کاملاً مستقل از باقی VDSها عمل می‌کند. در نتیجه، پایداری در عملکرد را شاهد خواهید بود و این یعنی قابل اطمینان بودن.

همین مزایا هستند که توجه کسب‌وکارهای زیادی را به خود جلب کرده‌اند. خیلی کلی که به قضیه نگاه کنیم، متوجه می‌شویم کسب‌وکارهایی که دنبال برخورداری از عملکرد خوب و کنترل سطح بالا، همراه با هزینه‌ای معقول می‌گردند، سرور نیمه اختصاصی را بهترین گزینه می‌بینند.

برای مثال، می‌توان به یک فروشگاه اینترنتی جمع‌وجور اشاره کرد که پیش‌بینی می‌شود در آیندۀ دور یا نزدیک، بزرگ شود و از ترافیک خیلی بیشتری میزبانی کند.

این هم از این! وقت نتیجه‌گیری از تمام آنچه که گفتیم رسیده است.

سرور نیمه اختصاصی، همان سرور اختصاصی با هزینه‌ای کمتر!

سرور نیمه اختصاصی یا VDS که گفتیم مخفف Virtual Dedicated سرور است، بیشتر خصوصیات مثبت سرورهای اختصاصی را به ارث می‌برد؛ منتهی با هزینه‌ای بسیار معقول‌تر. به همین خاطر هم اخیراً خیلی بیشتر مورد توجه قرار گرفته است و کسب‌وکارهای کوچک و متوسط زیادی سراغ آن می‌روند.

علی‌رغم تمام شباهت‌های بین VDS و VPS، تفاوت‌هایی بین این دو دیده می‌شود. اولی در برخی زمینه‌ها بهتر عمل می‌کند و دومی هم در برخی زمینه‌های دیگر دست بالاتر را دارد.

اگر همچنان پرسشی در این رابطه دارید، زیر همین بلاگ‌پست برایمان کامنت بگذارید.

منابع: RamNode | N6 Host