سرور ابری چیست؟ کاربرد و مزایای Cloud Server

یکی از مهم‌ترین دستاوردهای ابرها در دنیای کامپیوترها، سرورهای ابری هستند.

اگر بخواهیم خیلی کلی بگوییم، سرورهای ابری یک محیط مجازی را بر بستر اینترنت ارائه می‌کنند. محیطی مجازی که چندین سرور فیزیکی زیرساخت آن را تشکیل می‌دهند.

ولی خب، می‌خواهیم پا را از کلی‌گویی فراتر بگذاریم و با دیدی موشکافانه ماجرا را کنکاش کنیم و دقیقاً بگوییم سرور چیست و چه کاربردهایی دارد.

برویم که نور بیندازیم روی تمام تاریکی‌های ذهنتان و طی یک مقالۀ مفصل، هرآنچه لازم است راجع‌به این نوع سروها بدانید را در اختیارتان قرار دهیم!

سرور ابری چیست؟

به ساده‌ترین بیان، منظور از سرور ابری، یک زیرساخت قدرتمند مجازی یا فیزیکی است. زیرساختی که توسط یک ارائه‌دهنده خدمات ابری نگهداری می‌شود و از آن برای میزبانی اپلیکیشن‌ها، سایت‌ها، پردازش اطلاعات سنگین یا نگهداری از داده‌ها استفاده می‌شود.

اجازه دهید کمی موضوع را بازتر کنیم تا درک این مفهوم برایتان راحت‌تر شود.

سرور یا همان هاست ابری، در واقع یک سرور مجازی است که به یک اَبَرکامپیوتر در یک دیتاسنتر واقعی وابسته باشد و روی بستر اینترنت کار کند.

رایانش ابری که تحولات پرشماری را در دنیای اینترنت رقم زده و تکنولوژی مجازی‌سازی، دو ستون اصلی نگهدارندۀ این نوع سرورها هستند. ارائه‌دهندگان این نوع سرورها، با استفاده از نرم‌افزارهای مجازی‌سازی که در ساخت VPSها هم کاربرد دارند، یک سرور فیزیکی را به چندین سرور مجازی مستقل از هم تقسیم می‌کنند.

در اصل، Hypervisor (همان نرم‌افزار مجازی‌سازی) روی سرور فیزیکی نصب می‌شود و با تقسیم منابع بین فضاهای تازه‌ساخته‌شده، ساخت این نوع سرورها را محقق می‌کند.

این نوع سرورها می‌توانند تمام کارهای سرورهای سنتی و قدیمی را انجام دهند، منتهی با کارآمدی خیلی بیشتر و به‌صورت بهینه‌تر.

کاربرانی که سراغ این نوع سرورها می‌روند، امکان دسترسی و مدیریت منابع خود از طریق اینترنت را دارند و می‌توانند منابع در اختیارشان را کاهش یا افزایش دهند. از آنجایی که چندین سرور به یک دیگر متصل هستند و منابع آن‌ها تجمیع می‌شوند، سرورهای ابری مقیاس‌پذیری خیلی خوبی را از خود نشان می‌دهند.

حالا بیایید ببینیم دلیل نام‌گذاری سرور یا هاست ابری چیست؟

چرا به آن سرور ابری می‌گویند؟

اینجا باید کمی عقب‌تر برویم و خیلی کوتاه مفهوم رایانش ابری و ابرها در فضای IT را بررسی کنیم.

اگر بخواهیم خیلی ساده بگوییم، در دنیای کامپیوترها، عبارت ابر یا Cloud به شبکه‌ای بزرگ از سرورها، فضاهای ذخیره‌سازی، دیتابیس‌ها و خدماتی که در صورت نیاز کاربران از طریق اینترنت منتقل می‌شوند، اشاره دارد.

ابرها در یک نقطۀ مشخص قرار ندارند و در واقع، به این دلیل نام ابر برایشان انتخاب شده است که امکان دسترسی به منابع از هر نقطه‌ای که اتصال اینترنت وجود داشته باشد را نشان دهد.

صحبت از یک تک‌سرور نیست! بلکه با مجموعه‌ای از سروها طرفیم که در دیتاسنترهای سراسر دنیا قرار دارند و منابع آن‌ها به‌صورت ترکیبی در دسترس خواهد بود.

سرورهای ابری هم از محصولات ابری محسوب می‌شوند.

وقتی گفته می‌شود یک منبع در فضای ابری قرار دارد، یعنی می‌توان آن را ازطریق شبکه‌ای مثل اینترنت انتقال داد؛ برخلاف سرورهای سنتی‌ که در یک نقطۀ مشخص واقع شده‌اند و باید به‌صورت مستقیم به آن‌ها متصل شد.

سرورهای ابری، یک مثال عالی از خدمات و توانایی‌های رایانش ابری هستند. علاوه‌بر آن هم فضای ذخیره‌سازی ابری، دیتابیس‌ها، خدمات مبتنی‌بر شبکه و نرم‌افزارها را داریم که با این سازوکار فعالیت می‌کنند.

کاربردهای سرور ابری چیست؟

هاست یا سرور ابری کاربردهای معمول و اصلی سایر سرویس‌های میزبانی را دارد؛ چیزی که متفاوت است سازکار و برخی جزئیات در نحوه کار آن است که جلوتر توضیح می‌دهیم.

ولی اگر بخواهیم خیلی خلاصه کاربردهای سرور ابری را بگوییم، می‌توانیم به این موارد اشاره کنیم:

• میزبانی وب و اپلیکیشن
• پردازش اطلاعات سنگین
• ذخیره‌سازی و نگهداری امن از داده‌ها و بکاپ‌ها

اگر موافق باشید، نگاهی دقیق‌تر بیندازیم به نحوۀ عمکلرد این‌گونه سرورها.

سرور ابری لیموهاست

میزبانی روی ابرها

به کمک سرور ابری لیموهاست به سرعت یک زیرساخت ابری منعطف و نامحدود بسازید و به تمام ویژگی‌ها و مزایای سرور ابری هتزنر دسترسی پیدا کنید.

اطلاعات بیشتر

سازوکار سرور ابری چگونه است؟

همان‌طور که گفتیم، سرورهای ابری همان کارها و وظایف سرورهای سنتی را انجام می‌دهند؛ منتهی با این فرق که اولی روال بهینه‌تر و کارآمدتری را از خود نشان می‌دهد. دلیل آن هم در فرق اصلی بین سرورهای سنتی و سرورهای ابری نهفته است. جلوتر، نگاهی مفصل خواهیم انداخت به تفاوت‌های این دو نوع سرور.

بیایید برگردیم به بحث اصلی این بخش و ببینیم طرز کار سرور مجازی ابری چیست؟

جادوی پشت سرورهای ابری، همان تکنولوژی مجازی‌سازی است که گفتیم Hypervisor یکی از شناخته‌شده‌ترین نرم‌افزارها در این رابطه به حساب می‌آید. این نرم‌افزار روی سرورهای فیزیکی نصب می‌شود و بعد از تجمیع منابع آن‌ها، چندین ماشین مجازی، موسوم به VM (مخفف Virtual Machine) می‌سازد.

هرکدام از این VMها، یک سرور ابری مستقل محسوب می‌شوند و سیستم‌عامل اختصاصی خود را دارند. ضمن اینکه فضای ذخیره‌سازی و RAM هم برای هرکدام کاملاً مستقل است.

ارائه‌دهندگان خدمات ابری که معروف‌ترین‌های آن‌ها در سطح جهان Amazon Web Service یا (AWS)، Microsoft Azure و Google Cloud Platform هستند، وظیفۀ نگهداری از این سرورهای فیزیکی و زیرساخت تشکیل‌دهندۀ آن‌ها را بر عهده دارند.

در عرصۀ داخلی هم برخی ارائه‌دهندگان، سرورهای ابری را در اختیار مشتریانشان قرار می‌دهند و ما هم در لیموهاست، این خدمات را ارائه می‌کنیم.

کاربری که چنین سروری را تهیه می‌کند، از طریق یک رابط کاربری تحت‌وب یا به‌واسطۀ یک API که توسط هاستینگ در اختیار او قرار می‌گیرد، به سرور ابری متصل می‌شود و امور خود را پیش می‌برد.

به این ترتیب و با این سازوکار، امکان مدیریت سرور از راه‌ دور ممکن می‌شود؛ یعنی می‌توان اقداماتی مثل بوت کردن سرور، خاموش کردن و حتی پیکربندی آن را بدون نیاز در محل قرارگیری آن، انجام داد.

گفتیم که به‌خاطر برخورداری از چنین سازوکاری، مقیاس‌پذیری سرورهای ابری در سطح بسیار بالایی قرار دارد. سرورهای فیزیکی هرچقدر هم منابع زیادی داشته باشند، با محدودیت مواجه هستند؛ ولی سرورهای ابری، چون یک شبکۀ متشکل از چندین سرور هستند، امکان کاهش یا افزایش منابع مطابق نیاز کاربر را فراهم می‌کنند.

به این ترتیب، اگر ترافیک سایتی که روی این سرورها میزبانی می‌شود ناگهان بالا برود، خیلی راحت می‌توانید توان پردازشی و فضای ذخیره‌سازی در اختیار خود را افزایش دهید. اگر بعداً ترافیک مجدداً پایین آمد و نیازی به منابع بیشتر نبود، بازگرداندن وضعیت به شرایط پیشین هم به‌سادگی انجام می‌گیرد.

حالا بیایید ببینیم تفاوت سرورهای سنتی با سرور ابری چیست؟

تفاوت سرورهای ابری با سرورهای معمولی چیست؟

همان‌طور که بالاتر وعده داده بودیم، بیایید ببینیم سرورهای ابری با انواع سرورهایی که قبلاً رواج بیشتری داشتند، چه فرق‌هایی دارد.

اصلی‌ترین تفاوت که باقی فرق‌ها هم از آن ناشی می‌شوند، مربوط به محل قرارگیری سرورها است. سرورهای ابری، موجودیتی مجازی دارند درون شبکه‌ای از سرورها که توسط ارائه‌دهندگان سرویس‌های ابری نگهداری می‌شوند.
کاربری که سراغ تهیۀ این نوع سرورها می‌رود، در واقع امکان دسترسی به سرور ابری و منابع آن را برای مدتی مشخص اجاره می‌کند!

اما سرورهای معمولی که با رویکردی قدیمی‌تر کار می‌کنند، موجودیت‌های فیزیکی‌ای هستند که در یک نقطۀ جغرافیایی مشخص قرار دارند؛ به بیان ساده‌تر، از آن‌ها در دیتاسنترها و حتی بعضاً موقعیت مکانی متعلق به مجموعۀ استفاده‌کننده نگهداری می‌شود.

بسته به نوع سرور معمولی، نگهداری از آن ممکن است بر عهدۀ شما یا ارائه‌دهنده باشد.

همین فرق بزرگ به تفاوت‌های بسیار دیگری منجر می‌شود. بیایید آن‌ها را هم بررسی کنیم.

سرورهای ابری منابع را به میزان نیاز کاربر در اختیار او قرار می‌دهند؛ یعنی هرگاه لازم باشد، استفاده‌کننده می‌تواند منابع بیشتری را درخواست کند و هرگاه نیاز از بین برود، امکان توقف استفاده از منابع افزوده فراهم است. در نهایت هم فقط به میزان استفاده‌ای که از منابع وجود دارد پول می‌پردازید؛ رویکردی که الحق منصفانه است!

برخی از پلن‌های سرورهای معمولی، مثل سرور اختصاصی مدیریت‌نشده، امکان اعمال انواع تغییرات را در اختیار کاربر قرار می‌دهند. یک سرور با تمام فضا و منابعش به مشتری اختصاص می‌یابد و او می‌تواند هرطور که تمایل دارد آن را پیکربندی کند و به کار بگیرد.

ولی وقتی تمرکزمان را معطوف به سرورهای ابری می‌کنیم، می‌بینیم آزادی عمل کمتر است! تمام امور مربوط به نگهداری از زیرساخت بر عهدۀ ارائه‌دهنده است و اگر بخواهید هم نمی‌توانید تغییرات خاصی در محیط root سرور اعمال کنید. نهایت کاری که از دستتان برمی‌آید، مدیریت نرم‌افزارهایی است که روی سرور ابری نصب کرده‌اید.

نکتۀ مهم: برخی پلن‌های سرورهای معمولی هم آزادی عمل شما را به‌شدت محدود می‌کنند. مثلاً اگر هاست اشتراکی تهیه کنید، عملاً امکان انجام هیچ کار خاصی را ندارید و حتی نمی‌توانید سیستم‌عامل دلخواه خود را روی فضایی که در اختیار دارید نصب کنید!

به‌طور کلی، می‌توانیم بگوییم سرورهای ابری که می‌دانیم به‌روزتر و جدیدتر هستند، منعطف‌تر و مقرون‌به‌صرفه‌تر محسوب می‌شوند؛ مخصوصاً برای آن دسته از کسب‌وکارهایی که نیازهای متغیر دارند و به‌صورت مداوم نوسانات ترافیکی را تجربه می‌کنند.

اما اگر فکر می‌کنید به کنترل کامل روی همۀ جوانب سرور نیاز دارید، سرورهای معمولی (فقط سرورهای اختصاصی مدیریت‌نشده) گزینۀ بهتری برای شما و کسب‌وکارتان به حساب می‌آیند.

خوب است بدانید سرورهای ابری هم انواع مختلفی دارند و در بخش بعدی می‌خواهیم این انواع را معرفی کنیم.

انواع سرورهای ابری را بشناسید

به‌طور کلی، سرورهای ابری به ۳ نوع تقسیم می‌شوند:

• ابر عمومی
• ابر خصوصی
• ابر هیبریدی

در ادامه، چیستی هرکدام از انواع ابرها را کنکاش خواهیم کرد.

ابر عمومی

اگر می‌پرسید رایج‌ترین نوع سرور ابری چیست، باید بگوییم همین ابر عمومی!

در این نوع از انواع سرورهای مشهور به سرور ابری، پای یک ارائه‌دهندۀ ثالث در میان است. ارائه‌دهنده‌ای که هم صاحب سرورها است و هم مدیریت آن‌ها را بر گردن می‌گیرید. هم سرورها و هم تمام زیرساخت‌هایی که برای فراهم کردن یک ابر لازم هستند.

در ابر عمومی، منابع بین چندین کاربر در بستر اینترنت به اشتراک گذاشته می‌شود. از مهم‌ترین خصوصیات ابرهای عمومی می‌توان به این نکات اشاره کرد که اغلب در دسترس هستند، مقیاس‌پذیری خیلی خوبی دارند و البته که بسیار مقرون‌به‌صرفه هستند.

به‌عنوان کاربر، اگر قصد استفاده از سرور ابری را دارید، سراغ این ارائه‌دهنده‌ها می‌روید و بسته به نیازی که دارید، مقدار منابع کامپیوتری و توان پردازشی مشخصی را از آن‌ها کرایه می‌کنید. مثلاً وقتی سراغ AWS می‌روید، یا تصمیم می‌گیرید از خدمات سرورهای ابری لیموهاست استفاده کنید، ابر عمومی در اختیارتان قرار خواهد گرفت.

ابر خصوصی

همان‌طور که می‌توانید یک سرور اختصاصی را در محیطی متعلق به خودتان نگه دارید و تمام امور مربوط به آن را کنترل کنید، امکان ساخت یک شبکه از سرورها و تبدیل آن‌ها به سرور ابری به‌صورت خصوصی و داخلی هم وجود دارد.

وقتی مجموعه‌ای تصمیم می‌گیرد از سرورهای ابری به‌صورت خصوصی و در محیط اختصاصی خود میزبانی کند و به دنبال آن، تمام وظایف مرتبط با مدیریت و نگهداری را هم بر عهده بگیرد، یک ابر خصوصی ایجاد می‌شود!

منابع سرورهای فیزیکی قرار گرفته در یک ابر خصوصی، در دسترس دیگر ارگان‌ها و کاربران خارج از شرکت قرار نمی‌گیرد؛ اما با توجه به ذات ابری آن، هرکدام از نیروهای مجموعه با داشتن اطلاعات کاربری درست می‌توانند به آن‌ها دسترسی پیدا کنند.

از آنجایی که صحبت از یک ابر خصوصی در میان است، برای متصل شدن یا به اینترنت اختصاصی شرکت یا یک VPN مخصوص نیاز خواهد بود.

ابرهای خصوصی مزایای زیادی برای شرکتی که آن‌ها را برقرار کرده ایجاد می‌کنند؛ مثلاً اینکه امنیت آن‌ها بسیار بیشتر از ابرهای عمومی است؛ ولی در نقطۀ مقابل، راه‌اندازی چنین ساختاری هزینه‌بردار است و به همین خاطر مناسب همۀ کسب‌وکارها نیست.

ابر هیبریدی (ترکیبی)

همان‌طور که از اسم این نوع ابر حدس می‌زنید، می‌توان ابرهای عمومی و خصوصی را ترکیب کرد. در واقع، می‌توان سرورهای ابری حاضر در موقعیت مکانی اختصاصی خود را با سرورهای ابری خارج از موقعیت مکانی، طوری درهم آمیخت که بتوانند با هم کار کنند.

این نوع از انواع سرورهای ابری، انعطاف‌پذیری بیشتری را برای استفاده‌کنندگان فراهم می‌کنند و با باز گذاشتن دست آن‌ها، به افزایش امنیت و تأمین کنترل حداکثری کمک به سزایی خواهند کرد.

در واقع، امنیت ناشی از ساختار ابر خصوصی است و افزایش حداکثری مقیاس‌پذیری، به‌لطف ابرهای عمومی در این ساختار حاصل می‌شود.

یک مثال خیلی ساده اینکه می‌توانید از ابر عمومی برای رسیدگی به امور نه‌چندان مهم استفاده کنید و از ابر خصوصی برای نگهداری از داده‌های حساس بهره ببرید.

البته لازم است این نکته را هم بگوییم که در مقایسه با دو نوع قبلی، نگهداری و رسیدگی به ابر هیبریدی پیچیدگی‌های بیشتری دارد و کار بیشتری می‌طلبد.

اینکه کدام نوع سرور ابری بیشتر به کارتان می‌آید، پرسشی است که شما باید به آن پاسخ بدهید! هر مجموعه‌ای نیازهای متفاوتی دارد که بسته به آن‌ نیازها و البته بودجه‌ای که در اختیار دارد، یکی از این گزینه‌ها را بهترین انتخاب می‌بیند.

می‌خواهیم بگوییم شاید آن گزینه‌ای که مناسب شرکت‌های بزرگ و ثروتمند است، خیلی به کار مجموعه‌های کوچک‌تر که با محدودیت بودجه دست‌وپنجه نرم می‌کنند، نیاید!

اگر موافق باشید، در بخش بعدی، نگاهی بیندازیم به مزایا و معایب ابری یا Cloud Servers.

مزایا و معایب سرورهای ابری چیست؟

برای اینکه بتوانید تصمیمی حساب‌شده بگیرید، باید از نقاط قوت و ضعف سرورهای ابری هم مطلع باشید. به همین خاطر، تصمیم گرفتیم بخشی را به این موضوع اختصاص دهیم و صادقانه و منصفانه از مزایا و معایب این نوع سرورها صحبت کنیم.

مزایا

بدون شک، مهم‌ترین و برجسته‌ترین مزیت سرورهای ابری، مقرون‌به‌صرفه بودن آن‌ها است. گفتیم که با استفاده از این سرورها، در عین حال که به حجم خیلی زیادی از منابع دسترسی دارید، فقط به‌ازای مصرفی که دارید پول می‌پردازید. ضمن اینکه خبری از هزینه‌های مربوط به نگهداری و مدیریت سرور هم نیست.

و البته مقیاس‌پذیری و امکان توسعۀ بسیار بالای این نوع سرورها را هم نباید فراموش کنیم. فرض بگیرید به دلیل انتشار محتوا پیرامون موضوعی که ترند است، سیلی از ترافیک غیرمنتظره روانۀ سایتتان شود.
طبیعتاً منابعی که تابه‌حال با آن‌ها کار می‌کردید، جوابگو نخواهند بود و به توان پردازشی بیشتر نیاز دارید تا بتوانید تجربۀ بی‌نقصی را برای تمام بازدیدکنندگان رقم بزنید. خوشبختانه، با سرورهای ابری می‌توانید به این منابع خیلی راحت دسترسی پیدا کنید. ضمناً، اگر ترافیک مجدداً کاهش پیدا کند، می‌توانید استفاده از منابع اضافی را متوقف کنید و هزینه‌ها را کاهش دهید.

علاوه‌بر این‌ها، سرورهای ابری بسیار قابل اطمینان هستند. خب این به چه معنا است؟!
یعنی سایت و اپلیکیشنی که روی این سرورها قرار می‌گیرد، می‌تواند عمکلردی بسیار بهینه از خود نشان دهد؛ چون سرورهای ابری متشکل از چندین سرور فیزیکی هستند، حتی اگر یکی از آن‌ها به هر دلیلی پایین بیاید، دیگر سرورها به کارشان ادامه می‌دهند و محتویات سایت را به بازدیدکنندگان نمایش می‌دهند.

آسانی استفاده هم از دیگر مزایای این نوع سرورها محسوب می‌شود. ابرهای عمومی که هاستینگ‌ها ارائه می‌کنند، در عرض چند دقیقه قابل استفاده هستند و این یک نقطۀ قوت بسیار مهم است. ضمن اینکه مدیریت و رسیدگی به مواردی که روی آن‌ها کنترل دارید هم به‌سادگی هرچه تمام‌تر و از طریق یک کنترل‌پنل یا API انجام می‌گیرد.

در نتیجه، متخصصان IT شاغل در مجموعۀ شما، نیازی نیست وقت خود را صرف کارهای مربوط به نگهداری از سرور بکنند. آن‌ها می‌توانند از وقتی که خالی شده است، برای رسیدگی به باقی امور بهره ببرند.

معایب

این‌طور نیست که سرورهای ابری فقط خوبی داشته باشند و هیچ لکۀ سیاهی در کارنامۀ آن‌ها دیده نشود! البته وقتی انصاف را رعایت و با دیدی بی‌طرفانه به ماجرا نگاه می‌کنیم، متوجه می‌شویم که کفۀ مزایا به طرف مزایا سنگینی می‌کند.

اصلی‌ترین ایراد و مشکل، همان موضوع محدودیت کنترل است که بالاتر هم راجع‌به آن صحبت کردیم. اگر ابر عمومی تهیه کنید، عملاً کنترلی روی فضای root سرور نخواهید داشت و تمام آن بخش تحت نظر ارائه‌دهنده خواهد بود؛ بنابراین، اگر به دلایلی مثل مصرف بیش‌ازحد دیگر مشترکین سایتتان با کندی مواجه شود، چاره‌ای جز انتظار نخواهید داشت؛ انتظار برای رفع ایراد توسط هاستنیگی که از آن سرویس گرفته‌اید.

نکته: با توجه به منابع خیلی زیاد سرورهای ابری، احتمال رخداد چنین اتفاقی بسیار کم است. البته اگر از یک ارائه‌دهندۀ درست‌وحسابی سرویس گرفته باشید!

به همین خاطر است که بسیاری از مجموعه‌ها، سراغ ابرهای خصوصی یا ترکیبی می‌روند. انواعی که بالاتر آن‌ها را بررسی کردیم و می‌دانید آزادی عمل بیشتری را برای صاحب سرور فراهم می‌کنند.

همین! واقعاً نمی‌توانیم ایراد دیگری به سرورهای ابری وارد کنیم؛ مگر اینکه هاستینگ بی‌کیفیت باشد و مشکلاتی از سرویس‌دهی ضعیف آن حاصل شود.

در آخرین بخش مقاله، پاسخ یک سؤال مهم را می‌دهیم که احتمالاً ذهن خیلی از شما خوانندگان را درگیر کرده باشد.

سرور ابری چه تفاوتی با سرور مجازی دارد؟

اگر سرورهای مجازی یا VPS را بشناسید، شاید تا اینجای مقاله کمی سردرگمی را حس کرده باشید؛ چون سرورهای ابری هم با نرم‌افزارهای مجازی‌سازی کار می‌کنند و این را هم  گفتیم که هر سرور ابری هم یک فضای مجازی است!

قبل از اینکه تفاوت این دو نوع را بررسی کنیم، پیشنهاد می‌کنیم مقالۀ “سرور مجازی چیست؟ آشنایی با کاربردهای VPS” را بخوانید تا خیلی خوب از زیروبم این نوع سرورها آگاه شوید.

علی‌رغم اینکه هر دو نوع سرور فضایی مجازی را در اختیار کاربر قرار می‌دهند و کلیت سازوکار آن‌ها یکی به نظر می‌رسد، نمی‌توان از تفاوت‌های چشمگیری که با هم دارند چشم‌پوشی کرد.

اول از همه اینکه منابع VPS، بخشی از کل منابع در سرور فیزیکی است. منابعی که به همان سرور مجازی اختصاص داده شده‌اند و با دیگر VPSهای قرار گرفته روی همان سرور، به اشتراک گذاشته نمی‌شوند. اگر احیاناً نیاز به منابع بیشتر ایجاد شود، شاید هاستینگ بتواند مقداری از منابع که بی‌استفاده مانده‌اند را در اختیار کاربر قرار دهد؛ اما خب، در نهایت مقدار منابع محدود است.

در سرورهای ابری هم روال کار تقریباً مشابه است؛ منتهی با این تفاوت که مقیاس‌پذیری آن‌ها به‌واسطۀ برخورداری از حجم خیلی بیشتری از منابع، بسیار بیشتر است.

دیگر فرق اینکه اگر سرور مجازی مدیریت‌نشده تهیه کنید، کنترل خیلی بیشتری روی محیط سرور خواهید داشت و می‌توانید انواع تغییرات دلخواه را روی آن اعمال کنید. در حالی که سرورهای ابری چنین امکانی را برای کاربر مهیا نمی‌کنند. البته اگر سراغ VPS مدیریت‌شده بروید هم محدودیت‌های زیادی را تجربه خواهید کرد؛ اما از آن طرف، دیگر نگهداری و رسیدگی به زیرساخت‌ها جزو وظایف شما نخواهند بود.

از منظر مخارج، سرورهای ابری در بلندمدت مقرون‌به‌صرفه‌تر هستند؛ چون مطابق آنچه تا اینجا چند بار به آن اشاره کردیم، هر کاربر فقط به‌اندازۀ مصرفی که دارد پول می‌پردازد. در حالی که کاربران VPS، فارغ از میزان استفاده، مبلغی که از قبل مشخص‌شده را می‌پردازند. حتی اگر بخش اعظمی از توان پردازشی سرور مجازی به حال خود رها شود!

این هم از تفاوت‌های سرور ابری و سرور مجازی. وقت آن است که به جمع‌بندی گفته‌هایمان بپردازیم.

سرور ابری: راهکاری نوین برای عصر جدید!

موضوع اصلی این مقاله، پاسخ به پرسش سرور ابری چیست بود و سعی کردیم با بررسی جوانب مختلف این نوع سرورها، تمام آنچه باید می‌دانستید را منتقل کنیم.

فهمیدیم با محیطی مجازی طرف هستیم که در واقع شبکه‌ای است از چندین سرور فیزیکی. سرورهایی که در کنار هم به کار گرفته می‌شوند و با استفاده از نرم‌افزارهای مجازی‌سازی، سرورهای ابری را می‌سازند.

امیدواریم بعد از خواندن این مقاله، جواب همۀ سؤال‌های خود در این رابطه را گرفته باشید؛ اگر همچنان ابهامی در ذهنتان وجود دارد، در قسمت کامنت‌ها منتظرتان هستیم.

منابع: IBM | vmware