کوبرنتیز چیست؟ به زبان ساده

چند سالی می‌شود که رویکردهای جدیدی برای ساخت و مدیریت اپلیکیشن‌ها به وجود آمده است! رویکردهایی که به معنای واقعی کلمه، کار دولوپرها را را آسان‌تر می‌کنند.

یکی از زیرساخت‌های ضروری برای این سازوکارهای جدید، کوبرنتیز نام دارد؛ پلتفرمی که با کمک آن می‌توانیم کانتینرها را به‌‌شکلی بسیار ساده مدیریت کنیم.

در این مقاله به زبان ساده توضیح داده‌ایم که کوبرنتیز چیست، چه کاربردهایی دارد و سازوکار آن به چه صورت است. اگر آماده‌اید زودتر صحبت‌مان را شروع کنیم.

کوبرنتیز چیست؟

کوبرنتیز ابزاری رایگان است که برای مدیریت و ساماندهی کانتینرها مورد استفاده قرار می‌گیرد؛ هرکسی هم می‌تواند از این ابزار خارق‌العاده استفاده کرده و از آن برای خودکارسازی فرایندهای پیاده‌سازی، توسعه دادن و مدیریت اپلیکیشن‌های کانتینرشده کمک بگیرد.

به بیان ساده‌تر، این ابزار به شما کمک می‌کند برنامه‌هایی که در کانتینرها (مثل Docker) اجرا می‌شوند را به‌صورت خودکار مدیریت کنید.

مثلاً اگر یک برنامه دارید که به چند بخش مختلف (مانند پایگاه داده، وب‌سرور و API) نیاز دارد، کوبرنتیز این بخش‌ها را روی سرورها توزیع می‌کند، مطمئن می‌شود همیشه در دسترس هستند و اگر تعداد کاربران زیاد شود، منابع بیشتری به آن‌ها اختصاص می‌دهد.

به‌طور خلاصه، کوبرنتیز کار مدیریت، کنترل و هماهنگی برنامه‌های پیچیده را ساده می‌کند.

این پلتفرم ابتدا توسط غول دنیای تکنولوژی، یعنی گوگل ساخته و توسعه داده شد؛ ولی حالا مؤسسه Cloud Native Computing Foundation یا CNCF مسئولیت نگهداری از آن را بر عهده دارد.

برای اینکه درک مفوم کوبرنتیز برایتان ساده‌تر شود، باید درباره کانیترها بیشتر بدانید.

کانتینر چیست؟

کانیتنرها پکیج‌های سبک و مستقلی هستند که تمام اجزای لازم برای اجرا و عملکرد بی‌نقص یک اپلیکیشن (مثل کدها، کتابخانه‌ها و تنظیمات لازم) در ان جمع شده است. به‌لطف کانتینرها، خیال دولوپر راحت است که اپلیکیشن ساخته‌شده، در همۀ انواع محیط‌ها عملکرد یکسانی خواهد داشت!

در ظاهر، چنین موجودیتی همان عملکرد ماشین مجازی را ارائه می‌کند؛ منتهی تفاوت‌های بارزی وجود دارد.

با اینکه هر دو این امکان را فراهم می‌کنند که اپلیکیشن‌ها روی یک ماشین فیزیکی اجرا شوند، باید بدانید کانتینرها کار مجازی‌سازی را به‌شکلی بسیار سبک‌تر و کارآمدتر انجام می‌دهند؛ در طرف مقابل، ماشین‌های مجازی با شبیه‌سازی محیط سخت‌افزاری، ایزوله‌سازی تمام‌وکمال را به ارمغان می‌آورند.

برای شناخت بهتر ماشین مجازی، پیشنهاد می‌کنیم مقالۀ “ماشین مجازی (vm) چیست؟ آشنایی با کلید ورود به دنیای ابری” را بخوانید.

هاست پایتون و جنگو

میزبانی، اجرا و توسعه با بهترین سرعت

توسعه اپلیکیشن و اجرای پروژه‌های جنگو و فلسک

شروع قیمت از
۳۸۹ هزار تومان (ماهانه)

خرید هاست پایتون

مهم‌ترین وظایف کوبرنتیز چیست؟

اصلی‌ترین وظایف این پلتفرم، عبارتند از:

• مدیریت کانتینرها؛
• فراهم کردن امکان توسعه‌پذیری؛
• تقسیم بار ترافیک یا Load Balancing؛
• شناسایی و درست کردن کانتینرهای ایراددار؛
• پیکربندی اپلکیشن‌ها؛
• برقراری ارتباط بین سرویس‌های گوناگون؛
• مدیریت و ساماندهی فضاهای ذخیره‌سازی؛
• آپگیرد کردن و داون‌گردین کردن (در صورت نیاز) اپلیکیشن‌ها.

این از تعریف کوبرنتیز به زبان ساده. حالا بیایید نحوۀ عملکرد این پلتفرم را بررسی کنیم.

کوبرنتیز چطور کار می‌کند؟

این قسمت از مقاله کمی فنی‌تر می‌شود! برای اینکه سازوکار کوبرنتیز را بدانید، باید با اجزای تشکیل‌دهندۀ این پلتفرم آشنا شوید. به‌طور کلی، کوبرنیز به واسطه کلاستری کار می‌کند که دو جزء اصلی دارد:

• سطح کنترل
• گره‌ها

کلاستر کوبرنتیز چیست؟

کلاسترها خشت‌ها و آجرهایی هستند که برقرار کردن کوبرنتیز بدون آن‌ها شدنی نیست! کلاسترها در واقع مجموعه‌ای از ماشین‌ها هستند (حالا یا فیزیکی، یا مجازی) که دست در دست هم می‌دهند و اجرای اپلیکیشن‌های کانتینرشده را بر عهده می‌گیرند.

به این ماشین‌ها که موتور محرک کلاسترها به حساب می‌آیند، Node می‌گویند و جلوتر بیشتر دربارۀ آن‌ها صحبت خواهیم کرد.

کاربری که از کوبرنتیز استفاده می‌کند، تکلیف وضعیت و وظایف کلاسترها را مشخص خواهد کرد؛ مثلاً اینکه کدام اپلیکیشن‌ها باید اجرا شوند، کدام Imageها باید مورد استفاده قرار بگیرند، چه منابعی باید به وظایف تعریف‌شده برای هر کلاستر اختصاص بیابد و مسائلی از این دست.

بالاتر از نودها به‌عنوان یکی از اجزای اصلی تشکیل‌دهندۀ کلاستر کوبرنتیز نام بردیم؛ علاوه‌بر نودها، یک بخش مهم دیگر هم وجود دارد که با نام Control Plane شناخته می‌شود.

تا اینجا توضیح دادیم که کلاستر کوبرنتیز چیست؛ برای اینکه طرز کار کلی پلتفرم را بهتر درک کنید، لازم است وارد کلاستر شویم و نگاهی دقیق‌تر بیندازیم به بخش‌های تشکیل‌دهندۀ کلاستر.

سطح کنترل (Control Plane)

اتاق فرمان یا مغز کوبرنتیز، همین سطح کنترل یا Control Plane است! بخشی که عملکرد کلاستر را زیر نظر می‌گیرد تا مطمئن شود وضعیت و قواعد تعریف‌شده توسط کاربر به‌درستی رعایت می‌شود.

پس در این بخش، علاوه‌بر اجزایی که کارشان کنترل دقیق شرایط است، اطلاعات مربوط به وضعیت تعریف‌شده توسط کاربر را داریم.

می‌توانیم اجزای سطح کنترل را به بازرسانی تشبیه کنیم که مطمئن می‌شوند همه‌چیز همان‌طور که باید پیش می‌رود و کانتینرها به منابع مورد نیاز خود دسترسی دارند.

این‌ها اجزایی هستند که در این بخش دیده می‌شوند:

سرور API

پیشنهاد می‌کنیم قبل از هر چیزی، مقالۀ “API چیست؟ هرآنچه باید درباره API بدانید (به زبان ساده)” را بخوانید.

API Server در کوبرنتیز، برای مدیریت، ساخت و پیکربندی‌ کلاسترها به کار گرفته می‌شود. به بیان بهتر، این API جایی است که کاربر باید دستورات خود را در آن وارد کند.

برای اینکه بتوانید مستقیماً با API کوبرنتیز ارتباط بگیرید، به Kubectl نیاز دارید؛ ابزاری که شامل رابط گرافیکی خط فرمان (CLI) می‌شود.

etcd

سیستم‌های غیرمتمرکز نیازمند اطلاعات حساسی هستند که این اطلاعات در یک فضای غیرمتمرکز و متن‌باز به اسم etcd نگهداری و مدیریت می‌شود.

در کوبرنتیز، etcd مشخصاً موظف به مدیریت فرایند پیکربندی داده‌ها و متاداده‌ها و وضعیت آن‌ها است.

Scheduler

این جز از اجزای Control Plane، پادهای تازه‌ساخته‌شده را زیر نظر می‌گیرد و برای اینکه از درستی عملکرد آن‌ها مطمئن شود، نود مناسب را برای آن‌ها مشخص می‌کند. جلوتر بیشتر دربارۀ پادها صحبت خواهیم کرد.

به بیان ساده‌تر، Scheduler در دسترس بودن منابع و محدودیت‌ها، در کنار نیازمندی‌های سخت‌افزاری و نرم‌افزاری هر پاد را در نظر می‌گیرد تا کارش را به بهترین شکل ممکن انجام دهد.

Controller Manager

مجموعه‌ای از کنترلر‌های پیش‌فرض تعریف‌شده در پلتفرم که در کنار هم، یک لوپ کنترلی را برای ارتباط گرفتن با API Server تشکیل می‌دهند و وضعیت مشترک بین کلاسترها را بررسی می‌کنند.

Controller Manager همچنین مسئول مدیریت منابع و عملکرد پادها هم است.

نکتۀ مهم اینکه کلیت Controller Manager از چندین فرایند مختلف تشکیل شده که با یکدیگر کار می‌کنند تا پیچیدگی‌های احتمالی حذف شوند و تمام کار طی یک پروسۀ واحد انجام بگیرد.

Cloud Controller Manager

کارکرد این جز شباهت زیادی به مورد قبلی، یعنی Controller Manager دارد. Cloud Controller Manager به API ارائه‌دهندۀ سرویس ابری وصل می‌شود و وظیفۀ خطیر جداسازی اجزا را بر عهده می‌گیرد؛ یعنی اجزایی که با پلتفرم ابری کار می‌کنند را از اجزایی عملکردشان محدود به داخل کلاستر است، از هم تفکیک می‌کند.

نود یا گره‌ها (Nodes)

بالاتر گفتیم که منظور از نود در کلاستر کوبرنتیز چیست؛ ماشین‌هایی که کارشان اجرای اپلیکیشن‌های کانتینرشده است. مواردی که در ادامه با آن‌ها آشنا خواهید شد، اجزای تشکیل‌دهندۀ نودها هستند.

پادها (Pods)

نودها از پادها تشکیل شده‌اند! گروه‌هایی از کانتینرها که با منابع پردازشی و شبکۀ مشترک کار می‌کنند.

به‌علاوه، پادها به‌عنوان کوچک‌ترین یونیت‌های مقیاس‌پذیر در پلتفرم کوبرنتیز شناخته می‌شوند. به این ترتیب که وقتی یک کانیتنر با ترافیکی بیشتر از حد توانش مواجه شود، کوبرنتیز پاد کاملاً مشابهی می‌سازد تا سنگینی کار بین کلاسترها تقسیم شود. این‌طوری است که پلتفرم مورد بحث می‌تواند نقش یک لود بالانسر را بازی کند.

قبل از اینکه جلوتر برویم، اجازه دهید تعریف برخی از مفاهیم مرتبط با پاد را با هم بررسی کنیم:

• ReplicaSet: مجموعه‌ای از پادهای کپی ساخته‌شده برای کارهای به‌خصوص را نگهداری می‌کند.
• Deployment: اگر پادی از کار بیفتد، پاد جدیدی می‌سازد تا عملکرد اپلیکیشن کانتینرشده به مشکل نخورد؛ Deplomyment در واقع مشخص می‌کند هر کلاستر باید دارای چند نسخۀ کپی از یک پاد باشد.
• DaemonSets: وظیفه دارند مطمئن شوند حداقل یک پاد در تمام نودهای کلاستر وجود دارد.
• Service: یک لایۀ انتزاعی است که تعداد منطقی‌ای از پادها را تعریف می‌کند و نحوۀ دسترسی به آن‌ها را توضیح می‌دهد.

کیوبلت (Kubelet)

کیوبلت نرم‌افزاری است که دستورات نود اصلی را دریافت و اجرا می‌کند؛ به این ترتیب، اجرا شدن کانتینترها در یک نود تضمین می‌شود.

Kube-proxy

تمام نودهای یک کلاستر از Kube-proxy برخوردارند. هدف این جز از اجزای نودها، نگهداری از قوانین شبکه روی ماشین میزبان است و علاوه‌بر این، هرگونه تغییر در سرویس‌ها و پادها را هم زیر نظر می‌گیرد.

تا اینجا با تمام اجزای تشکیل‌دهندۀ ساختار Kubernetes آشنا شدید؛ پس بیایید ببینیم این اجزا چطور کنار هم قرار می‌گیرند و پلتفرم متن‌بازی که دربارۀ آن صحبت می‌کنیم، چگونه کار می‌کند. شاید بهتر باشد با یک مثال کارمان را پیش ببریم!

بیایید یک مثال را بررسی کنیم!

فرض کنید مدیر یک اَبَرکمپانی حمل‌ونقل هستید و بزرگ‌ترین دغدغه‌ای که دارید، رساندن جعبه‌ها (اپلیکیشن‌ها) به کامیون‌های درست (سرورها) است؛ طبیعتاً دوست دارید همۀ کارها به بهترین شکل ممکن پیش بروند و اگر هم بخشی دستورات عوض شد (یا مشکلی پیش آمد)، تغییرات لازم  به‌صورت خودکار در دستور کار اعمال شود.

اینجا است که با پوست‌واستخوان خود حس می‌کنید چقدر به یک مدیر تدارکات حرفه‌ای نیاز دارید. کوبرنتیز مثل همان مدیر تدارکات کاربلد می‌ماند!

روال کار به این صورت است که اول از همه، درخواستتان را با این پلتفرم در میان می‌گذارید؛ مثلاً فقط از فلان‌قدر RAM استفاده شود! بعد کوبرنتیز کارش را شروع کرده و بهترین نود برای اجرای اپلیکیشن (مطابق خواستۀ شما) را مشخص می‌کند. این ابزار به‌صورت خودکار اپلیکیشنی که در کانتینرها پکیج‌شده را روی سرورهای موجود (با در نظر گرفتن دستورات مطرح‌شده در درخواست شما) بارگذاری خواهد کرد.

البته که کار کوبرنتیز اینجا تمام نمی‌شود و این پلتفرم کانتینرها را به‌شکل مداوم زیر نظر خواهد داشت؛ به این ترتیب، اگر سرور پایین بیایید یا اپلیکیشن به هر دلیلی خراب شود، کوبرنتیز به‌صورت کاملاً خودکار کانتینر را در جایی دیگر، مجدداً راه می‌اندازد.

اگر ترافیک اپلیکیشن از حد انتظار بیشتر شود، این پلتفرم نسخه‌های بیشتری از اپلیکیشن کپی می‌کند و می‌سازد؛ جالب اینکه بعد از کاهش ترافیک و برگشت وضعیت به حالت عادی، کپی‌های ساخته‌شده حذف و همه‌چیز به وضعیت اول برمی‌گردد.

وقتی آپدیت جدیدی برای اپلیکیشن عرضه می‌کنید، پلتفرم متن‌باز داستان آن را روی کانتینرها اعمال می‌کند و اگر مشکلی در کار باشد، داون‌گرید به نسخۀ پیشین را (تا زمان رفع مشکل) انجام خواهد داد.

خلاصه که لازم نیست نحوۀ انجام کارها را به کوبرنتیز توضیح دهید! فقط به آن بگویید چه می‌خواهید تا کارهای سخت و پیچیدۀ مربوط به استقرار، توسعه دادن و برطرف کردن مشکلات کانتینرها در تمام سرورها را بر عهدۀ یک دستیار هوشمند قرار دهید!

به‌قولی، کوبرنتیز مثل سیستم اتوپایلت برای اجرای اپلیکیشن‌ها در مقیاس بزرگ می‌ماند.

Kubernetes چه کاربردهایی دارد؟

طبیعی است که پلتفرمی با این ساختار جذاب و کارراه‌انداز، کلی کاربرد برای مصارف مختلف داشته باشد. در این بخش، نگاهی به این کاربردها می‌اندازیم.

۱. توسعه برنامه‌ها به روش‌های مدرن

Cloud Native نام یک رویکرد توسعۀ نرم‌افزاری است که روی ساخت، پیاده‌سازی و مدیریت اپلیکیشن‌های ابرمحور تمرکز دارد. رویکرد مورد بحث به تیم‌های DevOps و کلاً گروه‌هایی که به‌صورت دسته‌جمعی روی ساخت نرم‌افزارها کار می‌کنند، اجازه می‌دهد تنها یک بار کدها را بنویسند و آن‌ها را روی انواع زیرساخت‌های ابری از هر ارائه‌دهنده‌ای پیاده‌سازی کنند!

این سازوکار مدرن، یعنی Cloud Native، کاملاً به میکروسرویس وابسته است. سیستمی که در آن یک اپلیکیشن، از اجزای کوچک‌تر (که هرکدام به‌صورت جداگانه و مستقل اجرا می‌شوند) تشکیل می‌شود. این اجزا در کانتینرها قرار می‌گیرند و دولوپر با استفاده از کوبرنتیز آن‌ها را مدیریت می‌کند.

کوبرنتیز هم از دسترسی میکروسرویس‌ها به منابع مورد نیازشان اطمینان حاصل می‌کند، هم بار کار سنگین مدیریت چندین کانتینر به‌صورت جداگانه و مستقل را از دوش دولوپر برمی‌دارد!

۲. اجرای راحت برنامه‌ها در محیط‌های ترکیبی و مولتی کلود

ابرهای ترکیبی یا اصطلاحاً Hybrid، از ترکیب ابرهای عمومی، خصوصی و دیتاسنترهای قرارگرفته در محل درست می‌شوند و در نهایت، یک زیرساخت IT واحد، منعطف و مقرون‌به‌صرفه را به وجود می‌آورند.

امروزه ابرهای هیبرید با Multicloud ادغام شده‌اند و فضایی با عنوان Hybrid Multicloud Environment را ساخته‌اند. منظور از مولتی کلود، ابرهای عمومی‌ای هستند که بیشتر از یک ارائه‌دهندۀ خدمات ابری آن‌ها را ارائه می‌کند!

این فضاهای نوین، یعنی Hybrid Multicloud Environment، انعطاف‌پذیری را بالا برده و وابستگی مجموعه به یک ارائه‌دهندۀ به‌خصوص را کاهش می‌دهند. حالا کوبرنتیز در اینجا چه نقشی خواهد داشت؟

از آنجایی که این پلتفرم توانایی ایجاد زیرساخت لازم برای استقرار Cloud Native را دارد، به‌عنوان شرط مهم در آغوش کشیدن فضای Hybrid Multicloud Environment شناخته می‌شود.

۳. مدیریت برنامه‌های بزرگ

به‌لطف قابلیتی به‌اسم Autoscaling، کوبرنتیز می‌تواند از اپلیکیشن‌های ابری با مقیاس بزرگ پشتیبانی کند. این قابلیت امکان افزایش و کاهش منابع، بسته به تغییر نیاز و به‌صورت کاملاً خودکار را به وجود می‌آورد. نکتۀ مهم اینکه کل کار با نهایت سرعت، کارآمدی و کمترین داون‌تایم ممکن انجام می‌گیرد!

ذات الاستیک و برگشت‌پذیر برنامۀ استقرار یافته توسط کوبرنتیز اجازه می‌دهد میزان و توان منابع در صورت نیاز افزایش و کاهش پیدا کند؛ مثلاً وقتی به‌خاطر تخفیف‌های فصلی و کمپین‌های تبلیغاتی ترافیک از حد معمول بالاتر می‌رود، منابع بیشتری هم در اختیار اپلیکیشن قرار می‌گیرند؛ بعد از اتمام بازۀ تخفیفات و برگشت شرایط به حالت نرمال، میزان منابع هم کاهش پیدا می‌کند.

۴. مدرن‌سازی برنامه‌ها

فضای ابری مورد نیاز برای مدرن‌سازی اپلیکیشن‌ها، توسط این پلتفرم متن‌باز فراهم می‌شود؛ به این صورت که برنامه‌های قدیمی که با ساختارهای کهنه کار می‌کنند، به فضای مدرن ابری منتقل شده و تمام تغییرات لازم روی آن‌ها انجام می‌گیرد.

۵. کوبرنتیز و دواپس

تمام موجودیت DevOps پیرامون خودکارسازی شکل گرفته است! ترکیب و خودکارسازی کار توسعۀ نرم‌افزار و وظایف تیم‌های اجرایی IT (که در DevOps صورت می‌گیرد)، فرایند تحویل نرم‌افزارها با کیفیت‌ بالاتر را سرعت می‌دهند.

حالا در این سازوکار فایدۀ کوبرنتیز چیست؟

این پلتفرم متن‌باز مدیریت کانتینرها می‌تواند از طریق خودکارسازی پیکربندی و استقرار اپلیکیشن‌ها، امکانات لازم جهت ساخت و به‌روزرسانی سریع اپلیکیشن‌ها را برای تیم‌های دواپس فراهم کند.

۶. کمک به اجرای بهتر مدل‌های هوش مصنوعی (AI) و یادگیری ماشین (ML)

تمام مدل‌های ماشین لرنینگ و همچنین هوش‌های مصنوعی LLM، شامل اجزایی می‌شوند که مدیریت آن‌ها به‌صورت جداگانه هم سخت است، هم زمان‌بر!

کوبرنتیز در اینجا هم کاربرد مهمی از خود نشان می‌دهد و می‌تواند با خودکارسازی پیکربندی، استقرار و توسعه‌پذیر کردن کارها در محیط‌های ابری، بار سنگینی از کل فرایند را بر دوش بکشد.

مجموع این اقدامات، انعطاف‌پذیری و چالاکی لازم برای تمرین دادن، تست کردن و پیاده‌سازی این مدل‌های پیچیده و هوشمند را فراهم می‌کنند.

در بخش بعدی که قسمت آخر مقاله است، نقاط قوت و نکات مثبت پلتفرم را بررسی خواهیم کرد.

مزایای kubernetes در یک نگاه

با در نظر گرفتن تمام چیزهایی که تا اینجا گفتیم و جنبه‌های مختلفی که بررسی کردیم، فایده‌مندی بالای کوبرنتیز بر هیچ‌کسی پوشیده نیست! این‌ها اصلی‌ترین مزایای پلتفرم متن‌باز مقاله‌ای که می‌خوانید هستند:

پشتیبانی از محیط‌های بزرگ و پیچیده

کوبرنتیز امکانات و قابلیت‌های مدیریتی لازم برای استقرار تعداد زیاد کانتینرها (که برای انجام کارهای بزرگ لازم هستند) را فراهم می‌کند.

توسعه‌پذیر بودن

در همین مقاله، بارها به این خصوصیت اشاره کردیم. کوبرنتیز، براساس نیاز لحظه‌ای کانتینرها، منابع را کم و زیاد می‌کند تا در عین صرفه‌جویی، تمام ملزومات یک اپلیکیشن برای ارائۀ عملکرد ایدئال را فراهم کرده باشد.

پرتابل بودن

با این پلتفرم، دستورهای مشابه در تمام انواع زیرساخت‌ها، کاربردی یکسان خواهند داشت! کوبرنتیز به‌صورت on-site در دیتاسنتر خودتان، در ابر عمومی و در محیط‌های ابری هیبرید (چه در بخش خصوصی و چه در بخش عمومی) اجرا می‌شود.

سازگاری با انواع زیرساخت‌ها

اسقراری که توسط کوبرنتیز انجام می‌گیرد و کانتینرهایی که با آن‌ ساماندهی می‌شوند، در همۀ انواع زیرساخت‌ها قابل اجرا است.

امکان توسعۀ جداگانه و خودکار فرایندها

با خودکارسازی کارها و چرخه‌های تکراری، کانتینرها نقش مهمی در صرفه‌جویی زمان دولوپرها دارند. در عین حال، با وجود عملکرد مستقل و جداگانۀ فرایندها، کوبرنتیز خیال کاربران را از بابت پایداری و یکپارچگی کل سیستم راحت می‌کند.

پشتیبانی از ابرهای ترکیبی

گفتیم امروزه ارگان‌های زیادی سراغ ابرهای ترکیبی رفته‌اند و کارهایشان را بین ابرهای خصوصی و عمومی تقسیم کرده‌اند. اگر مجموعۀ شما هم همین استراتژی را پیش گرفته باشد، کوبرنتیز به‌خاطر ثبات بالا و پرتابل بودنش، خیلی خوب نیازهایتان را برطرف خواهد کرد.

پشتیبانی همیشگی از اپلیکیشن‌های قدیمی

در بخش قبلی گفتیم که یکی از کاربردهای این پلتفرم، امکان مدرن‌سازی اپلیکیشن‌های قدیمی به طرق مختلف است. می‌توانیم این کاربرد را جزو مزایای کوبرنتیز هم در نظر بگیریم.

مدیریت کامل محیط‌های پیچیده

میکروسرویس در کانتینرها باعث می‌شود مدیریت سرویس‌ها (شامل فضای ذخیره‌سازی، ادوات شبکه، ابزارهای امنیتی و…) راحت‌تر شود. البته از طرفی دیگر، به‌خاطر زیاد شدن تعداد کانتینرها، افزایش پیچیدگی هم اجتناب‌ناپذیر خواهد بود.

نحوۀ عملکرد کوبرنتیز که مفصل راجع‌به آن صحبت کردیم، کانیتنرها را در قالب پادها گروه‌بندی می‌کند و به این ترتیب، مدیریت آن‌ها ساده‌تر می‌شود.

افزایش امنیت

سازوکارهای امنیتی کوبرنتیز به سازمان‌ها کمک می‌کنند تا اقدامات مؤثری در راستای افزایش ایمنی ساختار IT انجام دهند! ادمین‌ها می‌توانند قوانین به‌خصوصی را برای هر دسته از پادها تعریف و دولوپرها می‌توانند هرگونه مشکل احتمالی در کانتینرها را به‌سرعت تشخیص داده و برای رفع آن‌ها اقدام کنند.

مناسب برای دواپس

این هم موردی است که چندباری دربارۀ آن صحبت کردیم. با فراهم کردن یک زیرساخت پایدار و درست‌وحسابی برای کانتینرها، کوبرنتیس می‌تواند خیلی خوب از رویکرد DevOps پشتیبانی کرده و مقدمات لازم برای برقراری ارتباط بهینه بین تیم توسعه و اجرایی را فراهم کند.

این هم از مزایای کوبرنتیز و حالا باید مقاله را جمع‌بندی کنیم.

کلام آخر و حرف‌های پایانی

بعد از خواندن این مقاله، خیلی خوب می‌دانید کوبرنتیز چیست؛ پلتفرمی متن‌باز که برای مدیریت و سازماندهی کانتینرها کاربرد دارد.

سعی کردیم تمام جوانب Kubernetes را زیر ذره‌بین ببریم و به همین خاطر، بعد از بررسی چیستی آن (همراه با تعریف داکر و کانتینر)، طرز کارش را موشکافانه توضیح دادیم و در ادامه، راجع‌به کاربردها و مزایایش هم صحبت کردیم.

امیدواریم بعد از خواندن این مقاله، جواب همۀ سؤال‌های خود دربارۀ این پلتفرم را گرفته باشید. هر سؤال دیگری که در ذهنتان مانده است را در قسمت کامنت‌ها بنویسید تا پاسخ آن‌ها را هم بدهیم.

منابع: Red Hat | IBM